laatste keerDit is de serie "Leren uit de geschiedenis". Als je de Sengoku-krijgsheren, waaronder Hideyoshi Toyotomi, het hoofdpersonage van "Shintaikoki", vergelijkt met het hoofdkwartier van een ketenbedrijf en het kasteel met een winkel, en de gebeurtenissen leest die plaatsvinden tijdens het creëren van meerdere winkels, is het niet gewoon een roman, maar een werk, het wordt een naslagwerk.Dit is het laatste deel van de serie, pagina 151 van het tweede deel.Dit is de meest indrukwekkende pagina.

In de strijd van Hideyoshi eindigde het grootste deel van de strijd zodra hij de vijand zag.Het enige wat nog restte was winnen.

(Het moet zo zijn met oorlog) Ik denk het wel.De uitdaging was om de voorwaarden te scheppen om te winnen.Het doel was om het aantal bondgenoten te vergroten, het aantal vijandelijke handlangers te verminderen en het aantal mensen op het slagveld te vergroten tot meer dan het dubbele aantal vijanden.Verminder de speculatieve aard van gevechten, geloof niet in wonderen en bouw een houding op van fysiek winnen.

Pas als je klaar bent om te winnen, ga je vechten.Een veldslag moet al gewonnen zijn voordat het kan beginnen.

"Speculatieve oorlogsvoering" is een methode om een ​​gevecht te beginnen nadat je de vijand met het blote oog hebt gezien.Er wordt gezegd dat Hideyoshi geloofde dat militaire genieën vóór Hideyoshi zo vochten.

Het is niet de vraag wat juist is, maar als het openen van een winkel wordt vergeleken met een "strijd" waarin een concurrent om klanten wedijvert, moet je dan vechten met een fysieke overwinning in gedachten, of moet je de vijand bevestigen? Moeten we speculatief herhalen winkelopeningen die beginnen te vechten?Ik denk dat dit een vraag is die de moeite waard is om over na te denken.

Er zijn veel beschrijvingen die suggereren dat Hideyoshi nauwgezet "marktonderzoek" en "concurrentenonderzoeken" heeft uitgevoerd door zich te verstoppen in de kasteelsteden die hij vóór de slag probeerde te veroveren en door spionnen te sturen.Ik moest hieraan denken toen ik het voor het eerst las, maar als ik het las nadat ik betrokken raakte bij het werk dat ik nu doe, denk ik dat er gemeenschappelijke punten zijn.

Lees het nog eens vanuit je eigen perspectief.Hiermee is de Taikoki-serie afgesloten. (einde)